Protest

Afgelopen maandag heb ik de hele avond zitten zappen zonder iets te zien dat de moeite waard was om langer dan vijf minuten te kijken. “Er zit een knop op je tv”, is nu het cliché waarmee ik om de oren geslagen ga worden, maar ik heb vaak een al dan niet interessant praatprogramma op staan omdat het zorgt voor gezellig gekeuvel op de achtergrond. Per definitie géén commerciële zender want anders word ik om de vijf minuten gek gegild door een hysterische Hadewych Minis (Hè? Wat? Ja, zo heet het arme wicht) die haar stem hoereert voor de tenenkrommende reclames van het Kruidvat.

Naast af en toe zappen benut ik mijn tijd nuttig; haren wassen, een boek lezen, nagels vijlen en poes Polleke vijfendertig keer naar buiten en weer naar binnen laten. Dat is het nadeel van een kat, ze heeft geen weersomstandighedeninstinct  en telkens als ze klaagt naar buiten te willen –en ik getergd de deur weer open- is ze verbaasd dat het regent en wil vervolgens binnen twee minuten weer naar binnen.

Daar hebben wij mensen geen last van. Wij wéten dat het regent als je naar buiten gaat. Zomer of winter, herfst of lente. In het voorjaar bezweren we elkaar dat een slecht begin van de lente tot een hete zomer zal leiden. Koude winters beloven een mooi voorjaar en een mooi voorjaar betekent koele zomernachten maar wel een schitterende nazomer. En het is ook zo. Alleen niet in Nederland. Daarvoor zullen we op z’n minst een kilometer of duizend moeten rijden of vliegen.

De gemiddelde Nederlander wil graag op vakantie naar een tropisch oord maar zou er niet willen wonen, “want”, zo zegt men “ik zou de seizoenen gaan missen, want altijd hetzelfde weer gaat ook vervelen”. Een dilemma dat we nu allemaal hebben, want ons keurig aangeharkte land kunnen we helaas niet overkappen en de seizoenen zijn inmiddels niet meer uit elkaar te houden. Want zomer of herfst, het waait en regent.

Wat nu? Laten we dit zomaar over ons kant gaan? Nee, toch? Dus hebben initiatiefnemers van het Actiecomité Stop het Slechte Weer (ASSW) voor aanstaande zaterdag een protestmars georganiseerd tegen slecht weer. Ze eisen betere weersomstandigheden. Heel even verbaasde ik me over de arrogantie van onze Amsterdamse medelanders omdat ze tegen de weergoden durven te demonstreren en daarmee misschien wel de goden verzoeken, maar later dacht ik, “waarom ook niet?”

Genoeg is genoeg! Wij hebben ook recht op zon. In dat godvergeten Afrika klagen ze almaar over droogte maar wij zouden ook wel eens een paar maanden een verzengende hitte willen voelen. Dat de herfst, winter en lente teleurstellend waren, daar kunnen we nog wel mee leven, maar een verregende zomer? Moeten we dat ook nog slikken? 

Nee, want we slikken al zoveel! Zoals de maagzuuropwekkende zelfverrijking in het bedrijfsleven, de (lange termijn) bonussen die deze goedzakken terugbrengen van vele miljoenen naar enkele miljoenen. Onze politieke leiders die ongeacht welke belofte telkens daadkrachtloos een rubberen ruggengraat tonen als er compromissen gesloten moeten worden. Het onderwijs dat wél daadkrachtig naar de kloten is geholpen. Ouderen die niet alleen door de media opzij worden gezet als hersenloos afval maar zo ook worden behandeld in onze zorgcentra. De teloorgang van een sociale samenleving door de komst van social media. De infantiele drang van reclamemakers om voor alles Amerikaanse termen te gebruiken. En, misschien een nóg grotere ergernis dan de na 23:00 uur schermvullende, glibberende snollen van SBS6; de stem van Hadewych Minis.

Dus ga ik zaterdag demonstreren in de protestmars tegen slecht weer.

Maar alleen als het droog is.

© Debby van den Bergh juli 2012