Afgelopen maandag heb ik de hele
avond zitten zappen zonder iets te zien dat de moeite waard was om langer dan
vijf minuten te kijken. “Er zit een knop op je tv”, is nu het cliché waarmee ik
om de oren geslagen ga worden, maar ik heb vaak een al dan niet interessant
praatprogramma op staan omdat het zorgt voor gezellig gekeuvel op de
achtergrond. Per definitie géén commerciële zender want anders word ik om de
vijf minuten gek gegild door een hysterische Hadewych Minis (Hè? Wat? Ja, zo
heet het arme wicht) die haar stem hoereert voor de tenenkrommende reclames van
het Kruidvat.
Naast af en toe zappen benut ik
mijn tijd nuttig; haren wassen, een boek lezen, nagels vijlen en poes Polleke
vijfendertig keer naar buiten en weer naar binnen laten. Dat is het nadeel van
een kat, ze heeft geen weersomstandighedeninstinct en telkens als ze klaagt naar buiten te willen
–en ik getergd de deur weer open- is ze verbaasd dat het regent en wil
vervolgens binnen twee minuten weer naar binnen.
Daar hebben wij mensen geen last
van. Wij wéten dat het regent als je naar buiten gaat. Zomer of winter, herfst
of lente. In het voorjaar bezweren we elkaar dat een slecht begin van de lente
tot een hete zomer zal leiden. Koude winters beloven een mooi voorjaar en een
mooi voorjaar betekent koele zomernachten maar wel een schitterende nazomer. En
het is ook zo. Alleen niet in Nederland. Daarvoor zullen we op z’n minst een
kilometer of duizend moeten rijden of vliegen.
De gemiddelde Nederlander wil graag
op vakantie naar een tropisch oord maar zou er niet willen wonen, “want”, zo
zegt men “ik zou de seizoenen gaan missen, want altijd hetzelfde weer gaat ook
vervelen”. Een dilemma dat we nu allemaal hebben, want ons keurig aangeharkte
land kunnen we helaas niet overkappen en de seizoenen zijn inmiddels niet meer
uit elkaar te houden. Want zomer of herfst, het waait en regent.
Wat nu? Laten we dit zomaar over
ons kant gaan? Nee, toch? Dus hebben initiatiefnemers van het Actiecomité Stop
het Slechte Weer (ASSW) voor aanstaande zaterdag een protestmars georganiseerd
tegen slecht weer. Ze eisen betere weersomstandigheden. Heel even verbaasde ik
me over de arrogantie van onze Amsterdamse medelanders omdat ze tegen de weergoden
durven te demonstreren en daarmee misschien wel de goden verzoeken, maar later
dacht ik, “waarom ook niet?”
Genoeg is genoeg! Wij hebben ook
recht op zon. In dat godvergeten Afrika klagen ze almaar over droogte maar wij
zouden ook wel eens een paar maanden een verzengende hitte willen voelen. Dat
de herfst, winter en lente teleurstellend waren, daar kunnen we nog wel mee
leven, maar een verregende zomer? Moeten we dat ook nog slikken?
Nee, want we slikken
al zoveel! Zoals de maagzuuropwekkende zelfverrijking in het bedrijfsleven, de
(lange termijn) bonussen die deze goedzakken terugbrengen van vele miljoenen
naar enkele miljoenen. Onze politieke leiders die ongeacht welke belofte
telkens daadkrachtloos een rubberen ruggengraat tonen als er compromissen
gesloten moeten worden. Het onderwijs dat wél daadkrachtig naar de kloten is
geholpen. Ouderen die niet alleen door de media opzij worden gezet als hersenloos
afval maar zo ook worden behandeld in onze zorgcentra. De teloorgang van een
sociale samenleving door de komst van social media. De infantiele drang van
reclamemakers om voor alles Amerikaanse termen te gebruiken. En, misschien een
nóg grotere ergernis dan de na 23:00 uur schermvullende, glibberende snollen
van SBS6; de stem van Hadewych Minis.
Dus ga ik zaterdag demonstreren
in de protestmars tegen slecht weer.
Maar alleen als het droog is.
© Debby van den Bergh juli 2012